Rome

Het is zondagochtend half drie als ik voor de verandering blij ben dat ik wakker schrik door mn wekker, want eindelijk gaat de langverwachte romereis 2014 beginnen. Onder het genot van een bord bloemkoolschotel tref ik de laatste voorbereidingen voor vertrek. Rond de klok van vier vertrekken we per bus richting schiphol waar we een van de eerste vluchten naar rome hebben. Na aankomst reizen we gelijk verder naar ons hotel in pompeii, een kleine drie uur per dus zuidelijker, maar we maken in napels een tussenstop voor een bezoek aan het nationaal archeologisch museum. Hier zijn vele beelden en andere voorwerpen te vinden afkomstig uit opgravingen en plaatsen die we later deze reis zullen aandoen. het is bewolkt en er valt zo af en toe een mieserig buitje, hopelijk trekt t wat bij de komende dagen. Na het museum gaan we richting herculaneum, evenals pompeii is dit stadje in het jaar 79 bedolven onder het as van de vesuvius. Het mooie van herculaneum is dat deze opgraving kwalitatief gezien beter is dan die in pompeii. Dit omdat herculaneum meer een plek voor het rijke volk was waar pompeii meer een stad voor het gewone volk was. Qua grootte valt het echter in het niets met pompeii. Er zijn nog een aantal fresco’s bewaard gebleven en vele restanten van wat ooit barretjes en winkeltjes geweest moeten zijn. Onder aanvoering van de experts lopen we uitgebreid door deze bijzondere stad en voor we het weten zit de tijd er al weer op en worden we al opgewacht door de rest van de groep, die dit jaar uit ruim 60 man bestaat. Na deze toch enigszins vermoeiende dag gaan we naar het hotel welke prima bevalt en ik deel de kamer met drie vrienden, waarvan er toevallig een die nacht 18 werd. Dat moest uiteraard gevierd worden dus we negeren onze vermoeidheid en met de kleine kamer vol mensen fluisteren we ‘lang zal hij leven’ in een poging de rest van de hotelgasten niet tot last te zijn, wat attent zijn we weer toch.
De volgende dag begint vroeg en vandaag staat toch wel een van de hoogtepunten van de reis op het programma, Pompeii. In tegenstelling tot gister schijnt de zon vandaag volop en het is al slenterend door pompeii heerlijk vertoeven. Zoals eerder al beschreven is dit een stad die bedolven is onder het as. Een van de indrukwekkendste plekken is toch wel de tuin der vluchtelingen. Hier liggen een aantal lichamen (legen holtes in het as die opgevuld zijn met gips en op die manier de laatste houding van de persoon weergeeft) op de plek waar ze gevonden zijn overdekt door een glazen kas. de meesten liggen in een soort foetushouding en de angst die ze op dat moment gehad moeten hebben straalt ervan af. een prachtig aanblik van de vesuvius op de achtergrond maakt het beeld compleet en even waan ik me op die bewuste dag in augustus 79. Maarafijn, de plicht als toerist zijnde roept en we vervolgen onze tour door de straten van pompeii langs onderandere het bordeel en we worden ondertussen bijgepraat over hoe dat er dan zoal aan toe ging in de oudheid. ’s Nachts bijvoorbeeld werd met water uit het viaduct de straten schoongespoeld bezaaid met de uitwerpselen die daar overdag opgegooid werden. Als de middag aanbreekt is het tijd voor de lunch waarnaar we een bezoek brengen aan oplontis, eveneens bedolven onder as. Dit was de villa van de tweede vrouw van keizer nero en ik moet zeggen, dat was een aardig optrekje. Vele kamers en een zwembad in de tuin van 69 meter, niet om in te zwemmen want de romeinen hielden helemaal niet van zwemmen maar gewoon om in te baden. Er staat nog verassend veel overeind en er zijn veel fresco’s bewaard gebleven welke een perfecte basis vormen voor een pittige discussie over het verschil tussen verschillende pompejaanse schilderstijlen. Conclusie: het verschil is niet zo eenduidig, vrij logisch als je bedenkt dat schilders nooit schilderden met de intentie dat in een bepaalde stijl te doen. Stijlen die overigens pas in onze tijd zijn hun naam hebben gekregen. We zitten dan weliswaar niet in de schoolbanken maar leerzaam is het zeker. na oplintis bezoeken we het tweede museum deze reis, namelijk capodimonte. Voor een groot deel ook modernere kunst, iets dat me toch niet helemaal trekt maarach dat hoort er ook bij. buiten het museum wordt er nog gevoetbald met de locals.
“jongens, het is kwart over acht!” hoor ik een van mijn kamer genoten roepen waarna iedereen gehaast zn bed uitspringt. We hebben ons verslapen en worden over vijf minuten met ingepakte koffers en al in de lobby verwacht, want vandaag reizen we namelijk weer terug naar rome. Gelukkig hebben we de koffers al ingepakt de avond ervoor, niet dus: zucht… Slechts 10 minuten te laat arriveren we beneden en al snel zitten bus die ons in een uur of drie terug naar rome brengt. Op het naar het horrorhotel, althans, dat is het beeld dat er ontstaan was na het lezen van de recensies maar bij aankomst blijkt alles mee te vallen. Het is idd wat klein maar we zijn er toch alleen maar snachts, wifi werkt alleen niet optimaal. We trekken de stad in en genieten van een welverdiende pizza. Vandaag is het tijd voor een eerste verkennende wandeling door de stad die ons leidt langs bekende plaatsen zoals het forum romanum, het capitool, het colloseum en enkele kerken als de ara coeili met de beroemde bambino die je kan schrijven als je ziek bent. Ik ga toch maar liever naar de dokter denk ik. Het weer is vandaag weer iets minder en bij de eerste druppels regen staan de straatverkopers alweer klaar met de paraplus. Dat is ff fijn, ik heb de mijne niet meegenomen, en dat voor maar 2.5 euro! Veel van de gebouwen in rome zijn gebruikt als bouwput voor bijv kerken die door de christenen gebouwd zijn. Een mooi voorbeeld is het circusmaximus. Een paardenrenbaan die ruimte bood aan, schrik niet, driehonderd duizend toeschouwers! Dat noem ik nog eens spectaculair. Vandaag de dag resteren echter niet meer dan de contouren en enkele stenen. Geluk bij een ongeluk is het standbeeld van marcus aurelius op het capitool wel bewaard gebleven, dit omdat de christenen dachten dat het een beeld van de geliefde keizer Constantijn was. Geliefd omdat hij het christendom als geloof accepteerden. Onderweg zien we nog een klein balkonnetje vanwaar mussolini zijn aanhangers toesprak. bij het aanblik van dit balkonnetje schiet ik spontaan in de lach, zie een klein lullig balkonnetje voor je en beeld je dan in dat daar een groot man als mussolini zijn toespraken hield, hahha.
We besluiten de dag bij de trevifontein waar we savonds na het diner met de groep afspreken. Vergezeld door de halve bevolking van Japan zitten we ruim een uur lang bij de prachtig verlichte fontein en genieten we van het moment. Na twee mislukte pogingen lukt het me dan eindelijk om op de juiste manier een muntje in de fontein te gooien,tot grote hilariteit van mn vrienden, dat moet namelijk achterover over je schouder!? Drie keer is scheepsrecht zeg ik dan maar, haha.
Met het aanbreken van de woensdag is deze reis alweer op de helft. We moeten vandaag vroeg uit de veren voor een bezoek aan borghese, onder een strak blauwe lucht wandelen we naar dit museum omringd door een leuk park. Een reservering is noodzakelijk want het zat al volgeboekt tot de volgende dag. Er zijn hier een groot aantal beelden en schilderijen te vinden en over de plafonds nog maar niet te spreken. Ze zijn zo geschilderd dat het in een van de ruimtes net lijkt of het dak gedragen wordt door allerlei personen, zeker de moeite waard dus. Gezien de grootte van de groep is deze voor vandaag in tweeen gesplitst, het museum wilde/kon ons niet allemaal in een keer toelaten. Na de twee uur die we binnen mochten zijn strijken we neer op een bankje vergezeld door een aangenaam schijnend zonnetje. We wandelen verder naar een aantal kerken, onderandere de Santa Maria maggiore, hier ligt onderandere het graf van bernini (ontwerper van bijv de beelden op het sint pieterplein). Met de geringe kennis van het latijn die ik bezit proberen we de graftekst te begrijpen die na een vertaling van mn oude talen docent opeens een stuk begrijpelijker is, haha. Ondertussen laten we ons bijpraten over de symboliek in de kerk en pauselijke schilden. Hierna is het weer tijd voor de lunch waarna we weer als een groep gezamenlijk deze kerkentour vervolgen. Aan het eind van de middag gaan we met een klein groepje geinteresserden naar het sanctum sanctorium, de heilige trap voor de christenen. Deze trap zou Jezus belopen hebben voordat ie veroordeeld werd door pilatus. Een aantal christenen is op dat moment bezig met een ritueel waarbij ze op hun knieen de trap beklimmen. Alhoewel ik zelf niet geloof is het toch mooi om te zien wat het geloof voor sommige mensen betekent, en aan de gezichten van mn reisgenoten te zien ben ik niet de enige die er zo over denkt. Toch jammer als je zo’n mooi moment gemist heb denk ik. Savonds spreken we af bij de spaanse trappen, een ontzettend leuke plek die tegenwoordig een ontmoetingsplek is voor jongeren. We gaan hierheen per taxi om tijd te besparen, een deel van de groep wordt ontiegelijk opgelicht en betaald bijna 3 keer normale prijs voor het taxiritje, stap dus nooit in een neppe taxi. Na het eten staan we op de trappen te wachten waar al snel een gesprek aangeknoopt wordt met wat jongeren uit hardewijk, blijkbaar zijn we hier niet de enige Nederlandse scholieren, hahaha. Al snel voegen we ons bij een groep Canadezen die bezig zijn met hun groepsfoto, we staan er leuk op denk ik haha. Dit vind ik toch een van de leukste dingen van reizen, het ontmoeten van nieuwe mensen en ff een relax gesprekje voeren, super. We beginnen aan een lange wandeling terug naar het hotel waar zo tegen de klok van elfen aankomen. Time flies when having fun.
Donderdag staat opnieuw een hoogtepunt op het programma, het vaticaan! Gezien het feit het vaticaan zich op een aardige afstand van ons hotel bevindt nemen we bus 64, AKA ‘de zakkenrollersexpres’, de reactie van de groep is nog bijna hilarischer dan de naam zelf. Onze groep heeft min of meer de bus overgenomen, veiliger kan het haast niet schat ik zo. Halverwege besef ik me dat ik mn camera in het hotel vergeten ben, dom. Naja, gelukkig heeft mn telefoon een goeie camera. We hebben helaas maar zeer kort de tijd om de sint pieter te verkennen dus vergezeld door onze geschiedenis leraar lopen we door de kerk terwijl we ondertussen over verschillende pauzen bijgepraat worden en de symboliek die in de kerk is te bewonderen. We komen aan bij een beeld van een heilige en als je over zn voet aait dan zou dat geluk brengen, zo toeristisch als ik ben kan ik het natuurlijk niet laten de beste man even over zn voet te aaien. Zn voet is na al die jaren deels weggeaaid (is dat überhaupt een woord?) dus of het geluk brengt zou ik niet weten maar hem iig niet, arme stakker. We maken nog snel een rondje onder de grond waar een aantal pauzen begraven ligt waaronder eentje die maar een maand geregeerd heeft. Best interessant om die bordjes te lezen over die pauzen.
We hebben hier zo kort de tijd omdat we bij het vaticaansmuseum verwacht worden, ik denk dat ik zelden in mn leven zo een immens museum bezocht heb. Met een ferme pas lopen we door het museum en staan stil bij een aantal vazen, vaak afkomstig uit etruskische graven (een volk dat ten noorden van de romeinen leefden in de begindagen en een grote invloed gehad hebben op de romeinse cultuur.) doordat de vazen in grafkamers lagen die nooit ingestort zijn verkeren ze in prima staat en mijn kennis van de mythologie wordt weer eens zwaar op de proef gesteld. Aan het eind van het museum vinden we de sixtijnsekapel, bomvol toeristen maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. De reisgids vertelt ons meer over de afbeeldingen die om ons heen te zien zijn. Het verhaal maakt het immers altijd leuker. Smiddags wandelen we langs campo di fiori waar we lunchen. Terwijl we over het plein lopen schijnt de zon in ons gezicht en speelt de straatmuzikant het thema van de gothfather op zn accordeon, de Italianen in het cafe ernaast maken dit maffiabeeld compleet, geweldig! Prachtige melodie, dat wel. We trekken verder richting het pantheon, een enorme koepel met een doorsnede van een kleine 34 meter, voor vele eeuwen die volgden was men niet in staat zo een gigantische koepel te bouwen. Origineel gebouwd door agrippa maar nadat het door brand verwoest was is het door hadrianus herbouwd en het interessante is dat handrianus bij het herbouwen ervoor gekozen heeft de originele inscriptie te laten staan wat toch wel moet betekenen dat ie een enorme bewondering voor agrippa gehad moet hebben. Zoals de naam al zegd is het pantheon een plek voor alle goden (pan is allen, en theon is god.) en binnen ligt onderandere het graf van rafael (een bekend schilder, oa van de filosofenschool) en het graf van victor emmanuel. Een voor mij onbekende man tot mijn bezoek aan rome. Hij is de man achter de eenwording van italie in de 19e eeuw. Een enorm groot wit momument gesitueerd bij het forum herinnert ons daaraan, door velen berucht omdat het te groot en opvallend is. Bovendien staat het op allerlei gebouwen van de oudheid die nog in de grond zitten. Na het diner spreken we af bij piazza navona vanwaar we met een deel van de groep rome by night verkennen, een ontzettend leuke avond met veel nieuwe ontmoetingen, altijd leuk!
De eennalaatste dag alweer en we beginnen de dag met een bezoek aan het colloseum welke ‘smorgen dicht is voor een of andere reunie. Change of plans, we brengen eerst een bezoek aan de thermen (badhuis) van caracalla, gebouwd aan de rand van het oude rome, en dat was niet zonder reden. Rome was tegen die tijd al aardig volgebouwd en men was dus genoodzaakt meer aan de randen te bouwen. Thermen dienden niet enkel om te baden maar waren een heuze ontmoetingsplek voor de romeinen, het gebouw was oorspronkelijk drie verdiepingen hoog en er was zelfs een bibliotheek in gevestigd. Gedurende de invallen aan het eind van de romeinse tijd werden vaak de viaducten aangevallen waardoor de thermen al snel nutteloos werden en dus in verval raakten. Na een enigszins bewolkte dag gister is het weer vandaag heerlijk en al liggend op een grasveldje naast de thermen wachten we tot we het colloseum kunnen betreden. Het colloseum, voor vele mensen een bekend gebouw dankt zijn naam niet aan de grootte maar aan een beeld dat vroeger op die plek stond. Nadat keizer nero er het domus area bouwden en er zo zijn eigen plek van maken. Daar lag een meer en daarbij stond een groot beeld van nero, de collosos (een beeld van maar liefst 35 meter), om het vertrouwen van het volk terug te winnen bouwden vespasianus precies op die plek het colloseum. In de eerste jaren kon men het zelfs vol laten lopen om zeeslagen na te bootsen, na de aanleg van de ondergrondse kamers was dat echter niet mogelijk. Het colloseum staat deels in de stijgers wat t niet erg fotogeniek maakt maar gelukkig is er nog een andere zijde die niet in de stijgers staat, toch nog een leuke foto kunnen maken. Na de door kerken gedomineerde invullig van de afgelopen twee dagen wanen we ons vandaag in een en al oudheid. Na de thermen en het colloseum brengen we een bezoek aan het forum romanum, waar op een aantal triompfbogen alleen het curia nog overeind staat. Dit was het Senaatsgebouw, in 44v.C. verwoest door een brand en later weer herbouwd. Hij staat nog overeind omdat de christenen het als kerk gebruikten. In deze tijd is ceasar vermoord en niet zoals velen denken in het Senaatsgebouw maar in een theater een stuk verderop, daar werden namelijk op dat moment de senaatsvergaderingen gehouden, leuk feitje opzich. We lopen langs de rostra (het toneel van grote sprekers als cicero, een bekende strafpleiter) en enkele basilicae (gebouwen die dienden voor handel en rechtspraak.) we verzamelen weer bij de boog van Titus die de overwinning op de joden aangeeft en waarop ook de kandelaar te zien is die onderandere als trofee meegenomen is. Vanhieruit lopen we richting de palatijn, hier woonden veel keizers en is ook de hut van de stichters van rome, romulus en remus.
Savonds hebben we conform de traditie een spontane bonteavond, net als vorig jaar dus iederen voelde m al aankomen haha. We maken er een leuke avond van en net als elke avond besluiten we de dag al kaartend met zn alle op de hotelkamers.
Zaterdag alweer, vanavond vliegen we alweer naar huis maar we benutten de tijd optimaal en brengen smiddags een bezoek aan de villa adriana (de woonplek van hadrianus). Een reusachtig park van wel 120 hectare met allemaal restanten van gebouwen erop en de beroemde canopus, een vijver omringd door allemaal beelden, deels te bewonderen in het museum in napels. Dit was helaas alweer de laatste bezienswaardigheid van de reis en tegen vijfen trekken we richting het vliegveld, vanwaar we negen uur opstijgen richting Amsterdam, in een diepe slaap verzonken vliegt de tijd (letterlijk) en voor ik weet staan we alweer aan de grond. Rond de klok van 1 komen we aan met de bus op school en na iedereen gedag te hebben gezegd is het tijd voor een welverdiende nachtrust. Al met al kijk ik terug op een topreis met leuke mensen en we hebben uiteraard heel veel gezien. Mn kennis over de oudheid is flink op de proef gesteld en minstens zo flink uitgebreid.

Michael van Keulen