Een hoop stenen met een verhaal, Athene!

Maandagochtend zo rond een uur of drie kon de pret dan eindelijk beginnen. Al moet ik zeggen dat als je zo vroeg op staat de pret wat opstartproblemen ondervindt. om kwart voor vier werden we dan op school verwacht en stond de bus al klaar om ons naar Schiphol te brengen vanwaar we naar Athene vlogen. Natuurlijk loopt niet alles bij iedereen even gesmeerd op de vroege ochtend, zo was een iemand vergeten dat je geen toilettas in je handbagage kon stoppen en de ander was opeens z’n boardingpass kwijt. Maarja, c’est la vie zoals ze in Frankrijk zouden zeggen. Rond zeven uur konden we dan de lucht in en voor de koffie waren we er dan, Athene. De lekkere warme zon in ons gezicht, toch wel wat anders dan de temperaturen waarmee we ons kikkerlandje verlieten. ff de koffers droppen in het hotel en toen snel de stad in. Met maar 5 dagen is er natuurlijk geen tijd om niks doen. We verzamelen op een plein wat we later maar het centrale plein noemen en lopen vanaf daar richting het hoogtepunt van de stad, de Acropolis. Zowel letterlijk als figuurlijk want nu ik er zo over nadenkt is er volgens mij geen hoger punt dan de Acropolis. Al snel zijn we er want ons hotel is vrij dichtbij gelegen. Op de zuidhelling licht t Dionysustheater (6e eeuw vC) waar we toegesproken worden over de geschiedenis ervan. Het maakt het toch leuker als je soort van weet waar het overgaat en hoe het zit. Dionysus is de god van de wijn, en als je veel wijn dringt verandert dat je persoon, een toneelspeler als het ware. Vandaar dat Dionysus ook de god van het theater is. In het midden stond nog een markering waar geofferd kon worden wat natuurlijk niet overgeslagen kon worden door de zwaargelovige Grieken. We vervolgen onze wandeling de Acropolis op en krijgen al snel een steeds beter wordend uitzicht op de uitgestrekte huizenmassa van Athene en niet veel later ook de toren vanaf waar de Venetianen het Parthenon hebben beschoten (1687) die destijds dienst deed als arsenaal van de turken, dat is ook de reden waarom er zo verdomd weinig over is gebleven. Ook het herodion bevindt zich aan de zuidhelling van de Acropolis en is pas gebouwd in de 2e eeuw nC. Deze lijkt veel steiler dan die van dionysus wat te maken heeft met de tijd. Het grote verschil is dat de Romeinen hun theaters overal neer konden zetten doordat ze boogconstructies gebruikten om de zitplaatsen te ondersteunen, de grieken echter kenden deze techniek niet en moesten hun theaters dus altijd tegen een helling op bouwen. Als je de Acropolis op loopt dan kom je die binnen via de propylaien waar gelijk al opvalt hoe veel alles in proportie is. De zuilen waar je opkijkt zijn breder dan die aan de zijkant en zelfs met de kleur van het marmer van de treden is over nagedacht. We krijgen al zittend op de trappen van de Propylaien met uitzicht op de pnyx (het hart van de oude Griekse democratie) een korte uitleg over de Acropolis. alles op de Acropolis is van na 480vC, dat is omdat de perzen het in dat jaar met de grond gelijk hebben gemaakt. De huidige acropolis is gebouwd op het zogeheten perzenpuin. Aan onze rechterhand zien we al vrij snel het Parthenon verreweg het bekendste bouwwerk van de Acropolis die je ook vaak op de foto’s ziet. Helaas stond ie deels in de steigers wat m nogal onfotogeniek maakte maar ondanks dat nog steeds zeer imposant. de ingang van de tempel zit echter aan de andere kant (de oostkant) die gelukkig niet in de steigers staat, toch nog mooie foto’s kunnen maken. Zoals ik al beschreef is ie met de grond gelijk gemaakt in 480vC en opgeblazen in 1687 waardoor er helaas geen dak meer is. Het weer is verder prachtig dus een dak is ook niet echt van nodig hahaha. Ze zijn m wel aan het restaureren wat enigszins omstreden is aangezien sommige mensen het niet willen omdat het ons aan de geschiedenis herinnert en andere zeggen weer dat het in volle glorie hersteld moet worden. uiteindelijk hebben ze gekozen om het te herstellen alleen alles wat is hersteld is zichtbaar doordat er witter marmer is gebruikt. Het is eigenlijk ongelovig hoe veel waarde de oude grieken hechten aan het geloof. Alleen al als je bedenkt dat ze om te offeren de heuvel op moeten en om dan nog maar niet te spreken over het offeren van de 100 runderen tijdens de panathenaien (een Oudgrieks festival/feest). Het moet toch een hele onderneming geweest zijn destijds, nu nog trouwens. Het andere hoogte punt van de Acropolis is toch wel het erechteion met de chariatiden, dat zijn beelden die gebruikt worden als pilaren. Het verhaal gaat dat toen de britten een van de chariatiden meenamen naar londen de andere huilden. Dit zijn trouwens kopieen de echte staan ter bescherming in het Acropolis museum. Het is eigenlijk wel gek om te realiseren dat de tempels ten tijde van de oudheid gekleurd waren ipv het witte marmer wat we nu zien. Een soort religieuze kermis als het ware wat me heel erg doet denken aan de tempel van kataragama in sri Lanka afgelopen zomer alleen was dat een iets modernere variant. We vervolgen onze stadswandeling naar de ariopath het vroegere centrum van de democratie. Het is eigenlijk niet veel meer dan een heuvel waarvandaan zich ook in latere tijden het christendom heeft verspreid, door paulus als ik het me goed herinner. De dag loopt inmiddels al aardig ten eind en we gaan ff terug naar het hotel om vervolgens voor diner weer de stad in te trekken.
De volgende dag, dinsdag, beginnen we in het archeologisch museum wat in een woord geweldig is. Eerst krijgen we een korte rondleiding van onze leraar langs de belangrijkste punten en vervolgens krijgen we nog drie kwartier om zelf rond te kijken. het lijkt allemaal vrij haastig te zijn terwijl er eigenlijk helemaal geen haast is. Zo werd ik samen met een vriend van me waarmee ik het museum door liep al teruggeroepen omdat iedereen al klaar was en vervolgens sta je dan nog een kwartier te wachten op mensen die nog moeten pissen haha. Maarja dat heb je nou eenmaal als je met zo’n grote groep op stap bent. We lopen verder en komen op de pnyx terecht, het vroegere parlement als het ware, hier konden de atheners met stemrecht politiek bedrijven. Ook hier is niet veel meer van over dan een kale heuvel. Het is wel grappig om te bedenken dat die atheners toch een behoorlijk stemgeluid gehad moeten hebben om zich verstaanbaar te kunnen maken. Bij navraag blijkt dat spreken dan ook erg belangrijk was en centraal stond in de opleiding van de grieken. Het leuke van de pnyx is dat er een prachtig uitzicht is op de Acropolis dus na een soort fotoshoot te hebben gehouden wandelen we weer richting het hotel vanwaar we twee keuzes hebben. Of naar het Acropolis museum of naar het hotel. Natuurlijk kies ik als geïnteresseerde toerist de eerste met ongeveer nog 20 andere. We gaan eerst ff naar de supermarkt om wat water en chocola te kopen (lacta is erg lekker, een soort griekse variant van milka), ook lopen we nog ff over een vleesmarkt waar de darmen op een kraampje hangen, en meuren dat het doet daar word je echt helemaal niet goed van. We droppen snel de spullen in het hotel en dan snel richting het museum. Ook dit museum is erg leuk en ik heb dan ook zeker geen spijt dat ik ernaar toe ben gegaan. Hier staan, zoals ik eerder al beschreef onder andere de oorspronkelijke chariatiden. Ze zijn bezig deze schoon te maken dus om eentje stond een soort tent en er werd een filmpje afgespeeld waarop te zien is dat een bijna zwart beeld stukje voor stukje schoon gelaserd wordt door een man met een enorme tatoe op z’n arm, wat een monikkenwerk zeg niet normaal. Op de bovenste etage staat het vries (stenen rand net onder het dak)met alles wat er van is gevonden. Deze staat ook precies in dezelfde richting en we kunnen het Parthenon vanuit het raam zien wat erg leuk is. Savonds eten we in een leuk restaurantje met een daktarrasje met uitzicht op de Acropolis, niet heel slecht al zeg ik het zelf.
Woensdag staat onze eerste excursie buiten Athene op het programma, namelijk naar mykene op de peleponessos. We vertrekken rond half negen en onze eerste stop is het kanaal van korinthe. Hetgeen het vaste land scheidt van het schiereiland de peleponessos. Hier kijken we ff rond maar er is niet veel meer dan uitzicht vanaf een brug op het kanaal. Het is wel echt extreem smal en hoog, ik gok ongeveer 30m hoog. En hier gaan dan ook van die reusachtige cruiseschepen doorheen die er maar net doorpassen. Helaas niet toen wij er waren maar ik zag er een ansichtkaart van. We rijden verder richting mykene en niet heel veel later zijn we er. Wat gelijk opvalt is dat het een burcht is gebouwd op een heuvel. De mykeense cultuur was dan ook erg defensief. Eromheen staan de zogeheten cycloptische muren, muren met zulke grote stenen dat ze enkel gebouwd zouden kunnen zijn door cyclopen (grote monsters met maar 1 oog). De kenners van de mythologie zullen weten dat odysseus op zijn terugreis vanuit Troje het oog van een cycloop heeft uitgestoken door hem eerst dronken te voeren. Niet heel slim achteraf gezien maarja ze moesten die verhalen natuurlijk wel een beetje smeuïg maken. Maarafijn de muren zijn zo dik als de wijdte van mn armen dus dat is ongeveer 1.7m. ook de toegangspoort, de leeuwenpoort, is erg smal wat als een soort trechtereffect had als er een vijandig leger de stad binnen wilde trekken. Hier is ook het masker van aggamemnon gevonden door de duitste archeoloog die ook Troje heeft opgegraven. Het bleek uiteindelijk niet eens het masker van aggamemnon te zijn maar van een andere koning die een paar eeuwen eerder leefde. Met die opgravingen ging niet altijd alles in 1 keer goed haha. Op de heuvel zelf is eigenlijk vrij weinig op wat resten van gebouwen na. hier slaat ook de titel van het verslag op, het zijn eigenlijk voornamelijk hopen stenen maar wat het leuk maakt is het verhaal en de impressie van hoe dat vroeger geweest zou moeten zijn. Maar als je het ziet als enkel een hoopje stenen dan is er idd vrij weinig aan. Er is ook nog een waterput die niet veel meer is dan een gang de grond in met heel veel schreeuwende Italianen die me in het Duits aanspreken. De volgende stop is epidauros, eveneens op de peleponessos gelegen. Vroeger befaamd omdat het het centrum was van de geneeskunst, er staan dan ook resten van een tempel. De manier van genezen is trouwens wel leuk om ff te belichten. Voordat je kon offeren moest je 3 dagen vasten en dan werd je in een kamer gelegd met slangen waar je de nacht moest door brengen. En de droom die je dan kreeg moest je voorleggen aan de priesters en die kond dan zeggen wat er aan de hand was. Vaak was die droom dat je gebeten werd door een slang wat dan in werkelijkheid ook gebeurde. De behandelmethoden bestonden vaak uit een bepaald dieet volgen en zulk soort dingen. En als je dan genezen was aan bijv je oor dan offerde je een beeldhouwwerkje van een oor en dat offerde je dan aan asclepios (de god van de geneeskunde). Natuurlijk voelde je je al vrij snel beter maar dat is ook niet gek als je 3 dagen niet gegeten hebt. Tegenwoordig is epidauros een bezoek waard vanwege het best bewaard gebleven theater van Griekenland. De akoustiek is zo goed dat als je een muntje in t midden liet vallen je het in de buitenste ringen kon horen. Dus we hebben twee mensen naar elkaar laten fluisteren en wij gingen boven zitten en je kon het idd horen. Het is zo indrukwekkend als je er overnadenkt dat de grieken hiertoe instaat waren 2300 jaar geleden. We drinken nog wat heilig water wat verassend goed smaakt dus de flesjes worden gevuld en we sluiten de dag af in de zee. Beetje koud nog maar als je eenmaal gewend bent is het wel te doen.



Met het aanbreken van de donderdag begint ook het besef te komen dat dit eigenlijk alweer de laatste echte dag is van de reis. Last but not least, dat zeker niet. vandaag gaan we weer de bus in, en wel richting delphi waar we grofweg drie uur later aankomen. Delphi is bekend vanwege het orakel en was volgens de grieken het middelpunt van de wereld. We gaan gelijk de site op en worden bijgepraat onder het genot van de delphische zon. Delphi stond bekend om het orakel dat er gevestigd was. De mythe gaat dat hier ooit een python huisde die door de god apollo is vermoord. Er staat dan ook een tempel gewijd aan apollo op de site. Ook hiervoor geldt dat er vrij weinig van overeind staat maar het verhaal dat er achter zit is wederom weer apart. Het was namelijk zo dat als je het orakel om raad wilde vragen moest je offeren. Dan hield in dat je eerst een honingkoek moest kopen en vervolgens een ram slachten. Voordat de ram echter geslacht kon worden werd ie besprekelt met heilig water en als de ram dan begon te trillen dan kon ie geslacht worden en anders moest je een maand wachten want het kon maar 1 dag in de maand. De priesteres van de tempel, pythia, herinnerd nog aan de python eveneens als de pythische spelen. De pythische spelen was een combinatie van sport, dichtkunst en sportwedstrijden die iets hoger de berg op werden gehouden in het theater en de renbaan waar we uiteraard nog een bezoek aan brengen. We wilden nog een renwedstrijdje onderling houden maar bij het betreden van de baan werden we er al gelijk afgestuurd, jammer. Onderaan de site bevindt zich nog een klein museumpje waar zich onder andere de navel van de aarde bevindt. we lunchen snel ff wat in een restaurantje in het moderne delphi, zoals de hele reis eigenlijk al genieten ik van de griekse keuken die voornamelijk lijkt te bestaan uit gyros, souvlake, tatzieki saus en mousaka. Alleen de mousaka heb ik niet gegeten maar de rest was eigenlijk allemaal erg lekker. De bus tuft langzaam door het steeds heuvelachtiger wordend gebied weer richting athene en de laatste stop en teven excursie van de dag is het klooster van de heilige Lucas. Deze was een beetje de vreemde eend in de bijt gezien de beste man in de 9e eeuw nC leefde en dus helemaal niks met de oudheid te maken. Ondanks dat wel leuk om ff rond te lopen en te genieten van de zon en het prachtige uitzicht onder het genot van een ijsje. Na een enigszins iets uitgelopen busreis komen we weer in athene aan en verspreiden ons weer over de stad om te gaan dineren, en zoals alle schoolreisjes besluiten we de onze met een bonteavond ergens midden in de stad. Ik besluit samen met een vriend van me een liedje te gaan zingen die ik begeleid met een minigitaartje die ik had meegenomen. Verder helemaal leuk enzo tot er een soort straatverkoper halverwege onze act naar de groep toeloopt en het als het ware verpest. Ik dacht dus dat het straatverkoper was die er zo veel zijn hier dus ga er naast staan en we blijven vrolijk door zingen (someone like you van adele). Achteraf gezien bleek de zwerver zn riem los te doen en in t grieks te roepen dat ie een grote had (toch handig een paar van die grieken in de groep), en ze dachten dat ie een mes of pistool zou trekken ofso. Een beetje een gekke zetting en nadat we onze act maar over gedaan hebben besluiten we de hele groep de verkassen naar een ander gedeelte van de stad 5 minuten verder op. Ik heb me natuurlijk helemaal suf gelachen, van alle dingen die je kunnen gebeuren heb ik dit weer. Maarafijn achteraf gezien was t hele leuke avond en we gaan nog met een deel van de groep naar een soort club/disco waar we de vorige avond ook geweest waren. De muziek was verschrikkelijk en de t was leeg dus we hadden er soort van ons eigen feestje gebouwd wat heel erg leuk was.
En toen vrijdag zat het er al weer op, time flies when having fun. Gelukkig voorbereid op t ‘lichtelijke’ temperatuursverschil komen we vrijdagmiddag na een goede vlucht weer veilig aan op schiphol vanwaar de bus ons weer naar school brengt.
Al met al was het een geweldige reis die ik zeker niet had willen missen. Mn griekse vlag die ik gekocht heb hangt tot 6 juli half stok, dan ga ik er weer naartoe alleen dan naar lefkas in het westen. Heimwee, alleen dan andersom

Michael van Keulen