De tegenstellingen/schoonheid van het heuvelland!

Er was eens een jonge man genaamd alexander op ontdekkingsreis op een eilans ergens in de indische eiland, ze noemen het sri lanka wat "prachtig land" betekent. Hij komt uit het koude nederland (wat nu wel meevalt hoor ik!) en op zijn reis koopt hij een prachtige ring met een blauwe saffieren steen en kroont zich tot koning van zijn reisgezelschap. Hij is betoverd door het land net als zijn voorgangers die hier al in 1505 arriveerde (de portugezen) en de kustgebieden veroverde en later de hollanders die het stokje in 1656 van de portugezen overnamen. Ook zij hadden voor niet veel langer dan 150 jaar het gezag over het land. In 1796 mogen de britten een schot wagen maar in tegenstelling tot haar voorgangers veroverden de zij wel het hele eiland. Onder het britse gezag werd het dunbevolkte heuvelland rond nuwara eliya (ook wel "little england" genoemd), waar nanna (oma uit engeland) geboren is, verkend. Ze kapten de dichte ourwouden en legten er uitgestrekte koffieplantages aan maar toen er in de jaren '70 van de negentiende eeuw een grote schimmelinfectie heersde ging de ene naar de andere koffieteler falliet en als een soort experiment plantten ze thee wat het uitstekend bleek te doen en vandaag de dag beslaan de theeplantages een enorm gebied. Behalve de economische groei die de ontwikkeling van dit voorheen achtergebleven gebied met zich meebracht waren er ook nadelen. Omdat er voor de teelt van thee veel arbeider nodig zijn (plukkers, fabriekwerkers en mensen die de boel onderhouden) haalden de britten duizenden tamilarbeiders uit zuid-india om op de plantages te werken. Wat voor een enorme verandering in de etnische samenstelling zorgde. De theeplukkers verdienen ongeveer 4 euro per dag en moeten daarvoor 35 kilo thee plukken! Alles wat ze meer plukken krijgen ze voor betaald maar doorgaans is dat geen serieuze aanvulling op hun inkomen. Ondanks dat zij voor een enorme economische groei hebben gezorgd worden ze als de laagste klasse van de bevolking beschouwd. Zelfs de andere tamils kijken neer op de plantage tamils, tijdens de oorlog zijn ook meer tamils door tamils vermoord dan tamils door singalezen! De titel van dit verslag gaat over het feit dat op de weg hier naartoe dit een wat rijker gebied leek te zijn maar dat beeld veranderde al snel toen we nuwara eliya binnenkwamen en er hier aanzienelijk meer bedelaars zijn dan in de andere gebieden waar we zijn geweest. Ik heb zelf moeite om die mensen geld te geven omdat ik denk dat de bedelaars, met name op de toeristenplekken (de markt bijv.), waarschijnlijk meer verdienen dan de theepluksters die zich helemaal kapot werken op de plantages om te kunnen overleven. Alexander geeft de bedelaars vaak wel wat maarja ieder heeft zijn eigen mening daarover! Ik vind het logischer om de theepluksters wat te geven als je ze op de foto zet en dit doen ik en pa dan ook een paar keer. En de tegenstelling is dat de managers bijv. 200.000 roepie verdienen per maand (of zelfs meer!) en de theepluksters ongeveer 19.500 roepie. Ze wonen in grote huizen terwijl de pluksters een soort barrok hebben en 1 wc per drie families delen! En er is een heel groot concern dat je hier heel veel ziet het heet "mackwoods balokellie" en het moet echt reusachtig groot zijn want het grootste deel van de plantages die we hebben gezien zijn van hun! Het is dan ook moeilijk te begrijpen waarom er een heel groot bedrijf is ipv een corporatie van lokale kleine teelers of de pluksters niet iets meer kunnen verdienen! Maarja ik zal verder gaan met de reisbeschrijving waar ik was gebleven! Nadat ik mijn laatste reisverslag afhad en een wifikaart kocht om het te uploaden zat mijn karma me tegen. Mn wifi werkte voor nog geen 5 minuten toen de stroom uitviel en een paar minuten later weer aanging. Voor de router was dit blijkbaar fataal want mn wifi deed het niet meer. Toen ik naar de balie ging bleek dat de server het niet meer deed en na heel wat gedoe weet ik een nieuw wifikaartje te krijgen om het morgenochtend nog eens te proberen. Ik zet mijn wekker dus een half uur eerder maar dit alles mocht niet baten en mijn geluk was ver te zoeken want de server deed het nog steeds niet. Ik had geen zin om weer naar de balie te gaan om mn geld terug te vragen aangezien dat weer zolang zou duren maar emma regelt het al! Ik krijg mn 100 roepies terug (€0,60), het is bijna niks maar ik vind dat als ik betaal voor wifi het ook moet werken. Dit bewijst toch maar weer ff dat er qua infrastructuur nog veel moet gebeuren in dit land. We vertrekken rond half negen richting nuwara eliya waar we steeds hoger en hoger komen en de temperatuur langzaam voelen dalen. Ik ben nogal moe en besluit nog ff wat te gaan slapen voordat we bij de mooie theegebieden komen. Pa heeft de afgelopen dagen de bijrijders plek van me ingenomen (daar kan je het chillste zitten. lekker ruim, vrij uitzicht en tyroanne kan makkelijker dingen vertellen/uitleggen). Dus nu vanaf achter geniet ik van de uitzichten die we eigenlijk continu wel hebben en naar mate we hoger komen en de theeplantages steeds dominanter worden wordt het als maar beter en beter. We stoppen bij een theefabriek en krijgen een rondleiding van een van de medewerkers en krijgen een en ander uitgelegd over het proces van thee maken en het verschil in kwaliteit van de thee. Overal hangen bordjes dat als je een fooi wilt geven dit in de fooienpot moet maar daaar krijgen ook de managers en de hoge mensen wat van dus we besluiten onze gids stiekem een fooi te geven! We krijgen nog een gratis kopje thee in het restaurant van de fabriek (er zijn hier heel wat toeristen!). Dan smaakt het toch altijd net iets beter. Het smaakt geweldig en het uitzicht vanaf het terras waar we zaten was minstens zo goed! We gaan weer verder en stoppen nog geen half uurtje later om te lunchen in een klein hotel/restaurant waar we opnieuw uitzicht hebben op de theeplantages, dat lijkt gewoon niet te vervelen het blijft gewoon super mooi! Het eten is prima en goedkoop (4 euro voor een groot bord rijst en iets van een vis curry). Vanaf het restaurant loopt een pad naar een waterval waar we natuurlijk ff naartoe lopen. Voordat we weer verder reizen ga ik nog ff naar de wc en haal ik mn vinger open aan het slot -_-. We rijden verder en we stoppen een aantal keer om fotos te maken van het uitzicht. Na een paar rijden door de prachtige, met theeplantages begroeide, heuvels komen we aan in nuwara eliya. We bezoeken nog snel een lokale markt waar we wat truien en jassen kopen, het is hier namelijk maar 17 graden en bewolkt. Het hotel is vrij simpel en is nodig toe aan een beetje onderhoud, maar als echte reizigers trekken we er ons niet al te veel van aan en het eten is verder prima. Ik moet zeggen dat ik tijdens het diner wel bijna in slaap viel omdat ik de nacht ervoor niet zo goed had geslapen. Maar na een goeie nacht kan ik er de volgende dag weer helemaal tegen aan. Met alexander gaat het wat minder hij heeft nogal last van zn maag en dan ben je hier op de sri lankaanse wegen niet in het nirvana, laat ik het zo zeggen. De volgende dag zoudem we eigenlijk naar bandarawella moeten gaan maar omdat we buiten de tour om geregeld hebben om adams peak te beklimmen zouden we dus een heel stuk over de slechte wegen moeten rijden naar bandarawella om onze spullen weg te brengen en dan ongeveer 9 uur rijden naar adams peak. Tyroanne stelt voor om in een klein hotelletje te overnachten en dit kost on een laar tientjes maar scheelt ons iets van 5 uur in de bus hobbelen dus gaan we al vrij snel akkoord. De weg ernaartoe is bijna nog mooier dan de rit van gister en ik en pa vragen tyroanne dan ook veelvuldig om ff te stoppen om een foto te maken, dit is natuurlijk (zoals alles eigenlijk in dit land) geen enkel probleem! Het duurt allemaal iets langer dan verwacht maar het was zeker weten de moeite waard! Wederom is het hotel vrij simpel maar verder wel oke en we gaan toch midden in de nacht weg om te klimmen dus dat maakt verder ook niet veel uit. De gids voor de klim probeert nog wat meer geld van ons af te troggelen maar onze eigen gids is hier niet van gedient en adviseert hem al op voorhand geen fooi te geven. Tijdens het diner ontmoeten we een canadees koppel die gister ook al een poging hadden gedaan maar ze hadden geen regenkleding mee en het regende nogal hard dus ze zijn na een half uur weer teruggekeerd en gingen het vannacht nog eens proberen. Om half twee snachts gaat de wekker en om twee uur vertrekken we dan daadwerkelijk richting de top! De oorspronkelijke gids had iets te veel arack op (een lokale sterke drank, iets van 38%) en had hoofdpijn dus ging er iemand anders mee. Deze sprak nauwelijks engels wat dus nogal onhandig is, hij loopt of ver voor ons of ver achter ons dus dat was nogal geldverspilling. Na ongeveer een uur begint het te regenen en we schuilen een kwatiertje in een hut en gaan dan weer verder maar niet veel later komt het met bakken uit het nirvana en we schuilen eveneens in de volgende hut. Het weer werd eigenlijk alleen maar slechter maar we zijn met iets van 20 à 30 lotgenoten, allemaal toeristen en een paar gidsen. Niet veel later komen ook onze canadezen vrienden en we maken ff een praatje met ze. Ondertussen maken de gidsen een vuurtje maar het is niet echt koud dus het stinkt eigenlijk alleen maar later wordt het wel fris en hebben ze toch niet voor niets een vuurtje gemaakt. Is die gids toch niet helemaal voor niks mee nu helpt hij tenminste andere, misschien helpt dit wel voor mijn karma! Als ik ff op mn telefoon kijk (ik heb gewoon internet wat zelfs halverwege de top nog werkt) word ik aangesproken door een vrouw die me over mijn internet vraagt. Al snel blijkt dat ze ook nederlands is en we maken een praatje met haar en haar man die hier samen zijn omdat haar vader veel werkt met tamils (hij werkt in de bollensector) en dus wilden ze weten hoe het hier was. Uiteindelijk ontmoet ik ook nog een australier die in saudi-arabie woont en werkt. Als ik even met de australier aan het praten ben staat er opeens een groep mensen om een persoon heen en blijkt dat de bewuste man een bloedzuiger op zijn been heeft, er blijken er een heleboel te zitten. Na een kleine twee uur besluit emma met een paar andere mensen terug te gaan naar het hotel en ik en pa blijven nog in de hut. Om kwart voor zes (na een kleine drie uur in de hut te zijn geweest wordt het weer beter en gaan we samen met de canadezen richting de top, we nodigen de australier (ulf) ook uit maar hij blijft nog ff wachten. Ongeveer 5 minuutjes later gaat ook ulf richting de top en na nog geen kwartier is ook hij er en lopen we met zn vijfen. De canadezen zijn niet zo snel als mij, pa en ulf en ze lopen een beetje achter en we lopen verder. Het laatste stuk is erg stijl en zwaar om te beklimmen. Eenmaal op de top staat een soort spuuglelijke tempel en daarin zit dan de de bewuste voetafdruk die door alle 4 religies als heilig wordt beschouwd! Maar omdat het een tempel is moet je je schoenen uitdoen en daar loop je dan op het ijskoude plateau op 2243 meter hoog. Het klaart zelfs een beetje op en onverwachts hebben we nog best wel goed zicht. We maken wat fotos en gaan dan naar een soort klein hutje waar we een kopje thee drinken en dan komen een half uurtje later ook de canadezen, we eten wat marshmalllows en oreo's (iedereen heeft wel iets mee om te eten) en drogen onze sokken op een klein kacheltje maar dat ging niet helemaal lekker want ik liet ze er iets te lang op liggen en toen waren ze gesmolten! Dat houdt dus in dat sommige delen van mn sokken in een soort plastic papperdam (een soort plaatselijke kroepoek) waren veranderd en dat loopt niet erg lekker moet ik eerlijk bekennen! Maarja omdat we het zo gezellig hadden met zn allen maakte het niet heel veel uit en haalde ik met een glimlach op mn gezicht het hotel, volgens mij had cathrine (een van de canadezen) het zwaarder want die was helemaal uitgeput! Ik vraag ulf waar ie nog heen gaat maar hij wist het nog niet en overwoog een paar dagen naar de oostkust te gaan dus ik vertel hem over nuwara eliya en waarschijnlijk is ie daar ook naartoe gegaan. Uiteindelijk lopen we langs de laatste theeplantages en zit onze tocht er bijna op. Catrine en Tommis (de canadezen) hebben het steeds over dat ze een "pop" willen drinken en ik vraag ze wat dat is maar ze kunnen het niet erg duidelijk uitleggen maar het blijkt dus frisdrank te betekenen. Naja weer wat geleerd vandaag, ten eerste droog nooit je sokken op een kacheltje en het woord "pop". We drinken nog een "pop" en nemen dan nadat we mail-adressen hebben uitgewisseld, om wat foto's naar elkaar te sturen, afscheid. En ik kom nog het nederlandse koppel tegen die we in de hut hadden ontmoet en die gingen net omhoog om adam's peak alsnog te beklimmen, OP HUN TEENSLIPPERS!!! ze kunnen dan in ieder geval niet hun sokken laten smelten maar voor de rest lijkt het me niet zo'n strak plan en ik waarschuw ze dan ook maar ff aangezien het eerste gedeelte al heel zwaar vonden waarop ze antwoorden dat ze wel zien hoever ze komen. Al met al was het een hele ervaring die ik niet had willen missen! Het is inmiddels al half elf en we eten nog snel wat voordat we naar nanu-oya gaan om daar de trein naar bandarawela te pakken. Als we naar de lobby lopen vamaf onze kamers komen we langs de kamer van cathrine en tommis die beide door bloedzuigers zijn gebeten! Pa en emma ook trouwens dan had ik toch nog een beetje geluk :). Die we eigenlijk de dag ervoor zouden nemen maar omdat we het progamma hadden veranderd was dat naar vandaag verplaatst, de trein gaat eigenlijk om 12:30 maar dat halen we natuurlijk nooit maar gelukkig gaat er nog een om 16:00 maar het is vijf uur rijden vanwege slechte wegen en wegwerkzaamheden (waar de huidige regering heel wat geld en tijd in lijkt te steken). Maar er zijn twee routes een lange en een korte alleen de lange heeft goede wegen en de korte niet. De dag ervoor kwamen we via de lange weg en die duurde ongeveer vijf uur dus onze gids neemt het risico om de korte en slechte weg te nemen en we zijn zowaar nog anderhalf uur te vroeg! En de trein heeft een half uur vertraging dus eigenlijk zijn we twee uur te vroeg, het uitzicht vanaf het station is wel magnifiek en ik typ een deel van dit verhaal terwijl ik op het opstapje van de bus zit. We halen ff wat koekjes en drinken bij een lokaalwinkeltje. het treinstation is niet met onze westerse luxe uitgerust. Het lukt ons om eerste klas te reizen, omdat de schoolvakantie net is begonnen gaan veel sri lankanen met de trein op reis en de tweede en derde klas zijn dan ook "jam-packed" (overvol) maar in de eerste klas laten ze niet meer dan mensen dan plekken toe. We zijn pas net onderweg als er een man met een kan koffie aan komt aanzetten en met een heel hoog stemmmetje door zijn roept "coffee, coffee" we kopen voor een euro maar drie kopjes koffie maar het heeft meer weg van thee met veel suiker, opzich is het wel lekker. Ook in de trein ontmoeten we weer allerlei mensen waaronder een brit die zo'n hele grote telelenscamera heeft en samen met een lokaal kindje (een jaar of zes schat ik) allemaal foto's maakt. Ze is er helemaal weg van en ze loopt overal naartoe met een andere camera en maakt van alles foto's. Dr vader probeert haar bij zich te houden maar ze heeft een een eigen wil en doet wat ze wil, haha! Het uitzicht vanuit de trein is wederom spectaculair en met het, soort van, stoomlocomotief tuffen we door het sri lankaanse heuvelland en we maken dan ook heel wat mooie foto's! We maken nog snel een praatje met een andere brit die heel energiek was en ons heel vrolijk en opgewekt vraagt of we al bijna bij ella zijn maar dat is een station verder. We zeggen nog snel iedereen ff gedag en op het station staat tyroanne ons al op te wachten met de bus, ik had nooit gadacht dat ie op tijd op het station zou zijn dus dat is wel een leuke verrassing! Het is al zeven uur tegen de tijd dat we bij ons hotel aankomen, erg ruim in tegenstelling tot de vorige! Morgen gaan we richting de nationale parken voor een paar dagen dus dat wordt wel weer een nieuw verslag!
Voor nu de groeten uit bandarawela
Michael en de rest natuurlijk