Het sri lankaanse temperament ten top!

Al ruim twee weken zijn verstreken wanneer we na de beklimming van adams peak via een prachtige treinreis door de bergen ons hotel in bandarawela bereiken. De hotelkamer is weliswaar een stuk ruimer maar het bed (wat volgens mij toch het belangrijkste vam een hotel is!) was nogal hard. We zijn eigenlijk enkel in deze plaats om te overnachten want er is eigenlijk niet veelte beleven. Een doodgewone sri lankaanse stad zonder belangrijke bezienswaardigheden verder. De volgende ochtend staat er eigenlijk een "village trek" op het programma maar aangezien we dat al op java hadden gedaan twee jaar terug laten we dat maar voor wat het is. In eerste instantie vind ik dit nogal jammer, ik had zelf wel gewild maar ik was de enige dus dus dat was niet echt de moeite waard. Maar die ochtend heb ik nogal spierpijn in mn rechterbeen, maar alleen mn rechterbeen wat nogal gek is! 

 We rijden richting ella (de plaats waar de brit naar toe ging die we de dag ervoor in de trein ontmoet hadden) en stoppen bij de "ella gap". Dit is een plek aan de zuidrand van het heuvelland waar de bergen heel abrupt stoppen. We kijken tussen twee bergen door met uitzicht over het laagland, precies waar wij naartoe gaan! Als we weer de bus ingaan probeert een man ons neppe moonstone te verkopen maar dat lukte hem niet dus kregen we het gratis. Hij wou wel een euromuntje voor zn "verzameling", zou die het zelf wel geloven vraag ik me nog af? Emma heeft nog een 10 cent muntje dus dat geven we hem dan maar. De weg gaat via haarspeldbochten redelijk stijl naar beneden en onze eerst volgende stop is de ella waterval. We klauteren richting de waterval waar we wat fotos maken en we komen nog wat nederlanders tegen, die vind je echt overal niet normaal. Ik maak nog ff een foto voor ze en ga dan weer richting bus. Daar staat tyroanne met wat mensen te praten die zijn oude buren bleken te zijn en op weg waren naar de pelgrimsplaats kataragama in het zuidoosten van het land. De in totaal 135 km lange weg voort ons naar udawalawe NP waar een inbegrepen jeep safari op de planning staat. s'Ochtends had tyroanne me al wakker gebeld om eerder weg te gaan zodat we de safari s'avonds ipv s'ochtends om 6 uur kunnen doen! Dit nationaal park staat bekend om zn grote populatie olifanten die eigenlijk nergens heen kunnen vanwege een onder stroom staande omheining. Volgens mijn reisgids zijn er ongeveer 500 olifanten maar op een oppervlakte van ruim 31.000 hectare moet je ze toch ook net maar tegenkomen. Het leuke is dat je in de jeep kan staan wat een beetje dat indiana jones gevoel geeft. Zodra we het park inrijden zien we al snel een aantal olifanten staan en niet veel later ook een krokodil, nouja alleen zn ogen die je door het meertje zag zwemmen! Hoe verder we komen des te meer olifanten we zien. Ook zien we een groot aantal buffels die wel een beetje op de lokale bevolking lijken, die gapen je ook altijd zo aan alsof je hun onderbroek aan hebt (pa kwam trouwens met deze geweldige vergelijking)! Als we een stukje doorrijden zien we een grote kudde olifanten (iets van 24 dieren!) met een aantal baby olifantjes en een zwangere olifant! We blijven hier een tijdje en een van de olifanten komt zo dicht bij dat ie bijna in de jeep zit! Ook zijn er een groot aantal verschillende vogels dus pa is ook helemaal blij.

 Vanaf de ingang van het park is het nog ongeveer 20 km naar de campsite waar weovernachten. Eenmaal aangekomen is het luxer als dat ik gedacht had, er zit zelfs een douche en een wc in! We eten in de buitenlucht en zelfs tyroanne eet mee (meestal verdwijnt hij en eet dan ergens in de keuken). We zitten nog tot laat in de avond met zn alle rond de tafel en tyroanne vertelt nog wat verhalen over het land. De bedden zijn verder oke alleen wel iets klein (dat heb je hier wel vaker). De volgende ochtend ontbijten we een uur eerder als gepland omdat iedereen al wakker was, behalve ik. De bestemming voor die dag was tissamahara, een vrij centraal gelegen plaats in zuid-oost Sri Lanka. Op de weg ernaartoe is verder niet heel veel te beleven op een ding na, de enorme hoeveelheid meertjes waar allerlei vogels in baden. We stoppen dan ook veelvuldig om ff met de verrekijker te kijken en wat foto's te maken. Als we bijna bij het hotel zijn weet tyroanne nog een leuk restaurantje waar we kunnen lunchen en het eten is idd erg goed.

 Eenmaal bij het hotel hebben we een paar uur om uit te rusten voor we een bezoek aan de tempel in de pelgrimsplaats kataragama brengen. Deze tempel is in een woord uitgedrukt echt IDIOOT, maar dat maakt het wel een van de interessantste die we tot nu toe gezien hebben! Op de route van de parkeerplaats naar de tempel lopen we over een brug waar de menik ganga onderdoor stroomt. Ze zeggen dat dit een heilige rivier is en we zien dan ook een heel aantal mensen die zich erin wassen (de "evil spirits" zullen dan van je afgaan). Volgens mij krijg je alleen maar bacteriele infecties als je je daarin wast, zo smerig ziet het er uit! Vanaf de ingang van de tempel staan de mensen al in de rij om hun offers te brengen wat soms wel meer dan vier uur kan duren. Overal hangt neonverlichting en het hele gebeuren heeft dan ook veel weg van een religieuze kermis ipv een tempel. Twintig jaar terug (toen pa hier was) waren er enorm veel bedelaars maar dat is gelukkig niet meer zo. Er zijn er nog steeds heel wat (het meeste wat we tot nu toe gezien hebben!) maar het is niks van wat het destijds was volgens pa. Mensen raken hier ook regelmatig in trance wat me toch sterk doet vermoeden dat ze een glaasje te veel arack op hebben. Ze dansen alsof ze bezeten zijn door de duivel en slaan allerlei rare kreten uit. Niemand lijkt hier gek van op te kijken en tyroanne vertelt dan ook dat dit ook redelijk normaal is. Tussen het tempelcomplex en de stoepa staan een aantal olifanten en ze zeggen dat als je er driemaal onderdoor loopt als je zonden worden gewist. Ook zijn er weer wat bedelaars die van alexander wat geld krijgen. De stoepa zelfs is verder net als alle andere alleen wat deze bijzonder maakt is het aantal mensen dat zich  niet volgens de oorspronkelijk gedachten van boedha kan gedragen. Boedha zei immers dat zijn volgers geen offers aan hem moesten brengen maar het tegenovergestelde lijkt te gebeuren. Van het begrip onthechting zullen de meeste mensen bij de tempel al helemaal niet gehoord hebben aangezien ze geld en van alles en nog wat offeren waar ze dus blijkbaar waarde aan hechten en blijkbaar ook naar verlangen. Heel apart allemaal maar wel indrukwekkend om te zien en mee te maken!

 De volgende ochtend gaan we eerst naar de lokale markt waar een beetje rondkijken en emma koopt nog een jurkje. Ik nog steeds pijn in mn rechterbeen en loop dus een beetje mank :(. Het is wel grappig om te zien dat omdat we toeristen zijn mensen ons van alles aan proberen te smeren tot gedroogde vis aan toe! s'Middags maken we een safari in Yala NP wat bekent staat om zn luipaarden, met een beetje geluk zien we er wel een! De jeep komt ons bij het hotel ophalen vanwaar het nog ongeveer een half uurtje naar het park is. De chauffeur is op zn zachts uitgedrukt een beetje ruig wat inhoudt dat we door het verkeer heen racen. Het doet een beetje aan mariokart denken alleen zit je dan zelf in de auto. Met een snelheid van ruim 90km/h racen we dus naar het naar het NP maar ook un het park gaat het er ook niet rustig aan toe en daar zijn enkel hobbelige zandweggetjes. Na een aantal keer bijna de jeep uit te zijn geslingerd zien we een krokodil, dit keer zit ie op het land en is dus goed te zien. Op een gegeven moment draaien we om en racen we naar een plek waar een groot aantal jeeps staan en ik hoop dat er een luipaard is probeer ik te zien wat er is maar het blijkt een kleine kudde olifanten te zijn. We kunnen goed zien hoe de olifanten de bomen leeg eten en soms zelfs slopen om te kunnen eten! We rijden verder en zien nog een aantal pelikanen, krokodillen en verschillende soorten vogels als we opnieuw bij een plek komen waar een groot aantal jeeps zijn. Er zijn er minstens dertigs als het er niet meer zijn! Er blijkt een luipaard te zitten maar ik zie toch niks meer dan een boom waar ie onder zou moeten zitten. We krijgen een steeds betere plek om het beest te zien en ook ik zie hem. We hebben zelfs zoveel geluk dat het luipaard opstaat en een stukje gaat lopen wat een paar prachtige foto's oplevert! Een tijdje is het dier niet meer te zijn en we worden door de verkeersregelaars stukje bij beetje van de plek weg gedreven. Het luipaard is inmiddels naar een boom gelopen en daarin gaan liggen, die boom staat op nog geen tien meter afstand van ons af! Wat een geluk hebben we toch ook weer. We gaan verder en zien nog een aantal krokodillen, herten, zwijnen en verschillende vogelsoorten als we langzamerhand de ingang van het park weer naderen. De safari duurde intotaal iets van 3/4 uur en was zeker wel geslaagd. Op de terugweg naar het hotel loopt er op een gegeven moment een koe voor de auto maar de chauffeur stopt niet en de koe rent voor zn leven voor de auto uit, best wel een domme koe hij kon gewoon van de weg afgaan. Dit beschrijft misschien wel een beetje de rijstijl van de chauffeur! De titel van dit verslag slaat dus ook op het feit dat alle sri lankaanse gewoontes hier uitvergroot lijken te zijn en dit is dan ook niet pa's (een groot "liefhebber" hiervan) fovoriete gebied. Mensen die zich overdreven aan hun onoorspronkelijk gelovige gedachten gedragen (kataragama) en het associale van de bevolking (rijstijl van de chauffeur in Yala NP en het dringen bij het zien van een luipaard). 

Eenmaal bij het hotel aangekomen denken we nog een dag hier te hebben maar dit blijkt niet zo te zijn want we vertrekken de volgende dag naar hikkaduwa, wat nog wel een "klein" stukje rijden is. We beginnen de volgende dag dan ook om 9 uur, wat half tien wordt aangezien we nog een brief naar een familielid hier moeten sturen die we aan het eind hopen te ontmoeten, en onze eerste stop is een enorm boedha standbeeld in matara waar we ff kijken en als we weer de bus in willen gaan blijkt er ook nog een grote ondergrondse tempel te zitten (de grootste van het land)! Pa en ik kijken hier nog ff onder leiding van een gids/gelovige (dat wisten we zelf ook niet helemaal precies) en het lijkt we een doolhof. Overal staan schilderijen die het leven van boedha weergeven en nog een aantal beelden, waaronder een aantal beelden die de introductie van het boedhisme in sri lanka weergeven. Wat leuk is omdat we ongeveer een week geleden op die plek waren geweest (mihintale). Ook zijn er overal een soort dakramen met spiegels om in geval van een stroomstoring de boel toch een beetje te verlichten, dat kwam mooi uit want er was toevallig een stroomstoring en zo kunnen we toch nog heel redelijk de schilderingen zien. Je kan nog naar boven lopen (de tempel gaat onder het enorme boedha standbeeld door) en daar kan je je op ooghoogte van de boedha komen en foto's maken. Het beklimmen van de trap is niet erg comfortabel gezien mn been maar je moet er dan ook iets voor hebben. Het is idd erg mooi maar we kunnen niet heel lang blijven aangezien de rest op ons staat te wachten. Eenmaal weer op weg proberen we een lunchplek te vinden maar dat ging niet zo gemakkelijk als dat je zou denken. Het ene restaurant is gesloten voor renovatie en met een ander is ook iets (ik weet niet precies wat) maar uiteindelijk vinden we een restaurant die wel open is met een leuk uitzicht op de zee en de vissersbootjes. We moeten we snel bestellen want het duurt volgens tyroanne nogal lang voordat we ons eten krijgen. Dit is natuurlijk de perfecte plek om een vis curry te bestellen dus dat doe ik dan maar ook. Een garnalen curry om precies te zijn. Het duurt idd bijna drie kwartier voordat het eten komt maar het smaakt wel erg goed. Op aanraden van Pleun (een vriendin van alexander die hier twee maanden vrijwilligerswerk heeft gedaan) gaan we naar unawatuna om te zwemmen, het water is lekker warm. Een bezoek aan het fort van galle staat eigenlijk ook op de planning maar helaas is de dag alweer om en moeten we dat twee dagen uitstellen. Het hotel is mooi aan zee gelegen en de kamers zijn redelijk luxe. We eten nog wat voor we richting bed gaan, ik vond het zeker een geslaagde dag. 

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt omdat we gaan snorkelen, het is dan inmiddels half elf wat betekent dat ik het ontbijt heb gemist. Helaas, morgen weer een dag. Er is een soort mini huisrif voor het hotel waar een paar hele mooie vissen zwemmen. Sommige fel gekleurd andere weer pikzwart, maar na een half uur zit de tijd er weer op (we hadden namelijk snorkelspullen gehuurd voor een half uur). We zwemmen nog een tijdje en als we weer richting onze kamers gaan vertelt de man van wie we de snorkelspullen gehuurd hadden dat er een stukje verderop een reuzenschildpad is en daar lopen ik en pa ff naartoe (emma en alexander waren we toen ff kwijt). En na tien minuutjes lopen zien we een klein groepje mensen in het water staan en daar zwemt idd een reuzeschildpad. Hij was minstens een meter lang (waarschijnlijk nog wel iets langer)! Hij werd hier altijd naartoe gelokt en nu komt ie soort van uit zichzelf (met een beetje hulp van de man die er bij staat) naar de kust waar hij door toeristen wordt gevoerd. En aangezien we ons wel een beetje als goeie toeristen willen gedragen doen we dit dan ook maar, best wel cool vond ik zelf! Om een uur hebben we met tyroanne agpfgesproken om naar een moonstone mine te gaan en aansluitend een boottripje op de wijdste rivier van het eiland te maken. We krijgen een rondleiding bij de mijn en ze vinden ter plaatse nog een paar kleine moonstones. We komen ook nog langs een plek waar we kaneelolie maken en ook dit proces krijgen we uitgelegd. Pa koopt nog een ketting voor zn verzameling (die sinds we hier zijn behoorlijk is gegroeid!) en alexander koopt een ring. We hebben wel een beetje haast want we moeten nog voordat het donker wordt de boottocht gemaakt hebben. We gaan dus na een half uurtje rijden snel aanboord en daar gaan we dan. We gaan zelfa nog een stukje door een mangrovenbosgrot (gewoon een mangrovenbis het leek alleen heel erg op een grot) en een tijdje later als we weer op de rivier zitten gaat de boot recht op de kant af. In eerste instantie leek het erop dat we nog een mangrovenbos ingingen maar eenmaal dichterbij gekomen was dat niet het geval en gaan we recht de bomen in! Omdat we op tijd bukte raakte niemand gewond maar de boot lijkt wel beschadigt! De bestuurder zat gewoon op zn telefoon te kijken! Dit voorval past natuurlijk prima in het sri lankaanse temperament maar pa kan er zelfs nog om lachen! De bootman sprak met een heel gek accent, niet zoals de meeste sri lankanen maar meer zoals borat (van de film). Hij is wel heel redelijk te verstaan wat hier nog weleens een probleem is. Maar à fijn we gaan weer verder en stoppen bij een eilandje waar we een uitleg krijgen over het maken van dakbedekking (kadjen noemen ze het, gevlochten palmbladeren), kokostouw en kaneel. Na weer een tijdje varen komen we bij een tempel op een eilandje waar we rondkijken en nog een soort mega-eekhoorn zien. Als we weer weggaan worden we alweer opgewacht door een monnik met zn donatieboek en pa wil nog een donatie maken. Het is maar net wat je met je geld wilt, toch? Volgens pa is het goed om een plek zoals dit instand te houden en daar heeft hij opzich wel een punt. Alexander wou alleen niet onze echte naam gebruiken dus nu staat er dat gefzona swetfanof een donatie heeft gemaakt, haha. Op de weg besturen achtereenvolgens alexander ik en emma de boot. Als we weer bij ons startpunt zijn is het inmiddels donker en rijden we in ongeveer 45 minuten terugnaar het hotel en eten we wat. Ik zit nu in de lobby dit verslag te schrijven en zal het zo uploaden. Met mn been gaat het trouwens al een stuk beter en de pijn is bijna weg, ik had waarschijnlijk gewoon een spiertje verrekt ofso. 

Voor nu groetjes vanuit het warme hikkaduwa,
Michael en de rest natuurlijk